Łuszczyca - Łuszczyca, czyli co to za choroba

MEDserwis.pl > Łuszczyca >Łuszczyca, czyli co to za choroba

Łuszczyca, czyli co to za choroba

Dlaczego łuszczyca występuje głównie w krajach wysoko uprzemysłowionych, a znacznie rzadziej na obszarach uboższych, o mniejszym stopniu ingerencji współczesnej cywilizacji? Dlaczego do dzisiaj nie znamy skutecznego leku, pozwalającego na całkowite wyleczenie pacjenta? Nawrotowy charakter choroby, rozmaitość objawów, okresy remisji przeplatane z nawrotami, utrudniają skuteczną kurację. Zwłaszcza, że do dzisiaj nie znamy przyczyn tej trudnej choroby. Mimo wielu niepowodzeń, badania trwają.
Psoriasis - łacińska nazwa choroby pochodzi od greckiego słowa psora, czyli świąd. Jest niezakaźna i niezłośliwa, lecz nie jest "wynalazkiem" naszych czasów. Objawy zidentyfikowane przez specjalistów, jako łuszczyca, opisał około 2.400 lat temu Hipokrates. Przez tysiąclecia i stulecia często mylono ją z trądem a chorych kierowano do zamkniętych leprozoriów! Łączona z innymi stanami zapalnymi skóry, została opisana jako całkiem odrębne schorzenie dopiero około 200 lat temu. Od tego czasu wiele się zmieniło.
Grupa amerykańskich naukowców pod kierunkiem Johna DiGiovanniego uzyskała mysi model łuszczycy. To wielki krok na drodze do sukcesu, bowiem u ludzi, podobnie jak u myszy, za przyspieszenie procesów wymiany naskórka odpowiedzialne jest białko kodowane przez gen Stat3. Mysia łuszczyca poddaje się leczeniu przy pomocy specjalnie spreparowanych cząsteczek DNA, czy podobnie będzie z tą, która występuje u ludzi? Naukowcy umieją nie tylko zahamować, ale i wyleczyć myszy. Dzięki nim jesteśmy coraz bliżej upragnionego, skutecznego leku.
Jakie są przyczyny powstawania łuszczycy? Dermatologia upatruje przyczyn w czynnikach genetycznych oraz w okresowych osłabieniach odporności organizmu. Wielkie znaczenie przypisuje się chorobom (cukrzyca, dna moczanowa), infekcjom, zarówno bakteryjnym jak i wirusowym czy grzybiczym, a także życiu w stresie, zwłaszcza silnym i długotrwałym, oraz sposobowi odżywiania. Spożywanie znacznych ilości tłuszczu zwierzęcego, używki i alkohol sprzyjają powstawaniu i nawrotom łuszczycy. Mogą się do tego przyczynić także niektóre leki czy np. urazy mechaniczne otarcia, skaleczenia, blizny, oparzenia a nawet ukłucia po szczepieniach wówczas objawy łuszczycy pojawiają się w miejscu urazu. Takim miejscem mogą być też obszary ciała, narażone na urazy (np. stopy, dłonie, kolana i łokcie, miejsca pod stale noszonym paskiem od zegarka itp.).
Jeśli chodzi o łuszczycę zwyczajną, typ I, czyli młodzieńczy, ujawnia się zazwyczaj między 10 a 30 rokiem życia, a typ II łuszczyca dorosłych po 40 roku życia.
Typ I często jest łączony z obciążeniami genetycznymi schorzenie często występuje u innych członków rodziny. Jeśli jedno z rodziców cierpi na łuszczycę, dziecko ma duże szanse, że choroba ujawni się i u niego, zaś kiedy chorych jest oboje rodziców prawdopodobieństwo rośnie niemal trzykrotnie. Jeszcze wyższe bywa u bliźniąt jednojajowych w przypadku, gdy choroba zaatakuje jedno z nich. Wiadomo, że fakt posiadania genów, uważanych za odpowiedzialne za tę chorobę nie oznacza, że u ich posiadacza wystąpią objawy łuszczycy. Stwierdzono, że można je mieć i nigdy na nią nie cierpieć zaś objawy mogą się pojawiać np. u dziadków i u wnuczka, omijając pokolenie rodziców.
Typ II ma zwykle przebieg łagodniejszy a zmiany skórne nie są ani tak rozległe ani tak dokuczliwe, a przyczyną zwykle bywa infekcja (angina, ostre choroby wirusowe), przyjmowanie niektórych leków i inne.
Nowe komórki naskórka u chorego na łuszczycę wytwarzają się dziesięciokrotnie szybciej, niż powinny, tworząc łuszczącą się powierzchnię na wyraźnie wyodrębnionych miejscach barwy czerwonej, różowej lub czerwonobrunatnej. Drapanie ich sprawia, że pojawia się krwawienie a stan zapalny może być dotkliwie bolesny. Ale nie zawsze tak bywa. Wykwity są początkowo niewielkie, kilkumilimetrowe, potem mogą się powiększać, nawet znacznie, a nawet zlewać w wielkie obszary zmian łuszczycowych. Zdarza się, że gdy wykwit się rozlewa, w jego części środkowej zmiany ustępują tak, że przybiera on kształt obrączkowaty. Warto podkreślić, że współczesna medycyna wyróżnia wiele odmian łuszczycy, między innymi odmiana wysiękowa, brodawkująca, brudźcowa, krostkowa, uogólniona, czy szczególnie ciężka stawowa, która może doprowadzić pacjenta do trwałego inwalidztwa. Ich objawy, choć podobne, nie są identyczne, w różny też sposób reagują na leczenie. Chorzy zwykle zauważają wyraźne ustępowanie objawów w miesiącach letnich, a w każdym momencie choroba może ustąpić samoistnie, nawet po wielu latach, pozostawiając czasami przebarwienia w miejscu, w którym na skórze były kiedyś wykwity. Łuszczyca narządów płciowych i odbytu nie tylko jest bardzo trudna do leczenia ale też niekiedy całkowicie uniemożliwia współżycie płciowe. Wbrew obawom wielu pacjentów, łuszczyca skóry owłosionej nie powoduje bezpośrednio wypadania włosów, ich utrata jest skutkiem mechanicznego drażnienia przy drapaniu oraz innych zaburzeń. Ober Clinic

Zobacz więcej >>

 

 

medserwis.pl Telewolt Sp. z o.o. 00-671 W-wa, ul. Koszykowa 70 lok.2, tel.: 601 410 411, e-mail: medserwis@medserwis.pl
Array ( [t] => 14 [id_t] => 5065 [cc_f] => 265 )